घोटाळा ....... डोस्कीचा......

साधारण 12 ते 13 वर्षापुर्वीची गोष्ट असेल. त्यावेळी DOS 6.22 फार जोरात होतं. विंडोज 3.1 व विडोज 3.11 ही तर व्हर्जन्सही नुकतीच ऐकायला येत होती. त्यावेळी एका शाळेत विद्यार्थ्यांना शिकविण्याचे काम करीत होतो. विद्यार्थ्यांना शिकविता शिकविता तेथील काही शिक्षकांचीही एक बॅच शिकवून तयार करावी असा एक प्रस्ताव समोर आला आणि मीही त्या प्रस्तावाला आनंदाने हो म्हटले कारण त्या शिक्षकांच्या बॅच मध्ये मला 10वी 12वी ला शिकविणारेही नावाजलेले शिक्षक होते, अनायसे माझ्या गुरुंसमोरच माझा कस लागणार होता. या शिक्षकांच्या बॅचमध्ये जसे वरिष्ठ शिक्षक होते तसे काही नविन शिक्षकही होते. सुरुवातीला या सगळ्या गुरुजनांना संगणक म्हणजे काय हे समजवून सांगेपर्यंत घाम फुटला. कारण या गुरुजनांचे प्रश्नही तसे उत्तर द्यायला अडचणीचे असायचे. संगणकाची Input, Output, CPU अशी माहीती झाल्यावर हळूहळू आमची गाडी OS कडे वळू लागली मग क्रमाक्रमाने बुटींग, कमांड प्रॉम्प्ट असे करत करत आम्ही एकदाचे कमांडस् पर्यंत पोहोचलो. रोज काही कमांडस् सांगत सांगत आम्ही पुढे जात होतो. रोजचा ठराविक वेळेला मी शाळेत जाऊन हे सर्व शिकवायचो पण एका आठवड्यात मला पोहोचायला थोडा उशीर झाला (कारण डिटीपीचा व्यवसाय सांभाळून शिकवीत होतो ना!)
वर्गांच्या व्हरांड्यातून कॉम्प्युटर रुमकडे जाता जाता आमच्या शिक्षकांच्या बॅचमधील एक नविन शिक्षक मला पाहून माझ्यासोबत चालू लागले, आणी त्यानी मला सांगितले "सर मला ते कालचे डोस्की नाही समजले", मी त्यावेळेस वेळ मारुन नेण्याकरीता आमच्या गुरुजनांचीच युक्ती वापरली आणी सांगितले "सर आपण वर्गातच बघु ना काय आहे ते." ते नविन सर बरं म्हणाले पण थोड्या अंतरावर गेल्यांनंतर त्यांनी थोड्या मोठ्या आवाजात सांगितले " सर ते डोस्कीचं विसरु नका हं". हे नेमकं वाक्य आमच्या बॅचमधील एका जेष्ठ सरांनी ऐकले. ते म्हणाले यांच्या डोस्क्याला काय झालं आता? मी मात्र वर्गाकडे जात असताना माझ्या डोक्यात विचार येऊ लागले की मी कधी यांना "डोस्की" शिकविले? माझाच गोधंळ होऊ लागला. सुदैवाने या शिक्षकांची बॅच दुपारची होती पण तोपर्यंत पण माझ्या डोस्क्यात काहीच येईना. प्रत्यक्ष वर्गाची वेळ झाली आणि ज्या सरांनी सकाळी प्रश्न विचारला होता त्यांनी विचारले की सर काल तुम्ही जी डोस्की कमांड सांगितली ती मला समजली नाही. पण याही वेळेपर्यंत मला ही कमांड मी कधी शिकवली ते लक्षातच येईना, मग मी त्यांना सांगितले की मी अशी कोणतीही कमांड तुम्हाला शिकविलेली नाही. मग त्यांनीच मला फळ्यावर DOSKEY असे लिहिले मग मलाच हसू आवरत नव्हते आणि इतरही सर जोरजोरात हसू लागले आणि ज्या सरांनी हा प्रश्न विचारला त्यांना सांगू लागले अहो डोस्की नव्हे डॉसकी. सरांनी बरहुकुम मराठी भाषांतर केल्याने हा सगळा घोटाळा झाला, पण त्याचे स्पष्टीकरण असे आल्यानंतर सगळ्यांना हसू आवरेना व नंतर काही दिवस टिचर्स रुम मधून डोस्कीचे किस्से रंगत होते.
आजही त्या सरांची काही कामानिमित्त भेट झाली तर त्यांचा पहिला शब्द असतो - डोस्की

प्रवास... मनाचा

मी एकटाच, माझ्या उरल्या न आशा काही
संपले मार्ग हे सारे, निस्तेज दाही दिशाही ।

तो सुर्यही निघाला मावळतीच्या दिशेला
अन माझिया मनाची सर्व आस आज अस्ताला ।
अन चंद्रही निघाला ढगढगांच्या कुशीत
बोचरी निशा ही सारी भेसुर कोल्हेकुईत ।
ते काळजात माझ्या वाजे मध्यान्हीचे ठोके
अंधार चाचपडे पण आयुष्य ओकेबोके ।
प्रहर शेवटचा वाटे होणार का आज अंत
क्षणैक वाटले की हे हृदय झाले संथ ।।

कानावर पण दुरुनी आली भुपाळीची ओवी
प्रहर शेवटून जशी ती चाहूल प्रभातीची यावी ।
किलबिलाट आसमंतात पक्षांचा सारा घुमला
कालचा दिनकर तो आज इकडुनी उगवला ।
फेकूनी मरगळ सारी हे तन निश्चयी झाले
कालची निशा ती सरली मार्ग ते दृष्टीस आले ।
म्हणे मग मी स्वतःशी कोण मीच तो वेडा?
माझ्याच अडचणींचा मलाच वाचतो मी पाढा?
आले हसु मला ते माझ्याच त्या स्थितीचे
अन आज उमगले ते भावविश्व माझ्या मनाचे ।
झोकूनी दिली ती सारी लक्तरे पांघरुणांची
घेतली नशा पहाटेच अनभिषक्त निसर्गाची ।
उर भरुन भरला मी तो श्वास गार थंडगार
रोमरोमांत शिरला तो श्वास सोडता हळुवार ।
मग मनात आले की हा आणखी नवा दिवस
कसा जागवी मला तो लावे जगण्याची ही आस ।
मग एकटा कसा मी हा भास्कर सोबतीला
अदम्य उत्साहाचा लाल सागर पुर्व दिशेला ।

ठळकल्या सर्व त्या वाटा महामार्ग मला ते दिसले
द्रुतगतीत सारे माझ्या मनात परी ते ठसले ।
तनावरुन फिरल्या माझ्या गार जलाच्या या धारा
स्नान करता धुपल्या मळभाच्या रेषा साऱ्या ।
तन-मनात भरली स्फुर्ती रिचविता चहाचा पेला
भरभरला उदरामध्ये मार्ग सर्व जागवित गेला ।
एक एक वस्त्रे चढली तनावर लेवूनी सारी
जशी स्फुर्ती, उत्साह लेवून घेतली मनाने भरारी ।
कुंतल ते वळले सारे मग आपसूक हवे तसे
दर्पणही सोबतीला की ठाकठीक सर्व ते असे ।

मारली उडी मग मीही प्रत्यायास रोजनिशीचा
सुरु प्रवास सारा माझा की माझ्या वेड्या मनाचा…??