"बाबा, इन्स्ट्रुमेंट ला संस्कृत मध्ये काय म्हणतात?" धाकटे चिरंजीव अंथरुणावर पडण्यापूर्वी विचारते झाले.
मी पण सांगितले "साधनं, असावे. पण वाक्यात कुठे आला आहे शब्द?"
"नाही मला फक्त इन्स्ट्रुमेंट ला काय शब्द आहे ते हवंय" इति चिरंजीव...
"हार्ड बाउंड ला काय म्हणतात संस्कृत मध्ये" पुन्हा चिरंजीव
"तुझं नक्की काय सुरु आहे, असाईनमेंट राहीलेय का शाळेची? दिवसभर एक अक्षर नाही मग आत्ता का विचारतोस झोपताना?" पुन्हा मी
"मला हे काही शब्द हवे आहेत, संस्कृत मध्ये...." चिरंजीव
"बरं झोप आता, सकाळी पाहू..." मी
सकाळी सर्वजण लवकर उठून रोजची सर्व कामे आटोपून जो तो ज्याच्या त्याच्या कामाला गेला. मी कॉम्प्युटर टेबलवरचे पेपर्स आवरताना मला खाली फोटोत दिलेला पेपर सापडला. त्यात रात्री सांश्रयला सांगितलेले शब्द दिसले त्याच्या खाली तेच शब्द असलेली इंग्रजीतली सात आठ वाक्ये दिसली. मला उत्सुकता लागली की हे काय आहे. लेकाला विचारावे तर तो शाळेत. मोठ्या लेकाला विचारले तर तो म्हणाला, "सांश्रय रात्री आणी सकाळी उठल्यावर काही तरी लिहीत होता." मी विचार केला सांश्रय शाळेतून आल्यावर त्यालाच विचारु.
संध्याकाळी काम आटोपून घरी आल्यावर सकाळी सापडलेल्या कागदाची आठवण झाली तसे सांश्रयला विचारले, तर तो हसायलाच लागला.
मी विचारले "काय झाले रे हसायला?"
तो म्हणाला "बाबा, शाळेत आज दिलेल्या विषयावर संस्कृत मध्ये पाच सहा वाक्यात माहिती सांगायची होती."
"मग, काय झाले?"
"मी, थ्री इडियट मधला पुस्तकावरचा डॉयलॉग संस्कृतमध्ये म्हणून दाखवला. तुम्हाला सापडलेला कागद हा त्या डॉयलॉगची स्क्रीप्ट आहे."
मी मग पुन्हा संस्कृत आणी इंग्रजी असे दोन्ही वाचून पाहिले आणी डोक्याला हात लावला. या लेकाची क्रियेटीव्हीटी कुठे चालेल त्याचा नेम नाही....
आजही असे काही वेगळे झाले की आमचा परवलीचा शब्द असतो.... "कदाचित् स्पर्शः..."
